[ Tekst: Odd-Erik Lothe ]

Eg har et udyr i brystet som klora og ve ut
eg kjenne smak av det forbudte og smak av blod og krut
eg går svolten i lokalet, eg e en bunden mann på leit
eg ve brenne alle spor, eg ve vekk frå alt eg veit
og hon står der som en engel, i et dampande sekund
eg går ut på tomme løfte og en gapande avgrunn

Midt mellom storm og stillhet
mellom galskap og klart syn
midt mellom lyst og trygghet
mellom sol og mellom lyn

Eg ve ha hon på et laken, i ei brennande seng
eg ve ha hon uten vorspiel, berre ta alt det eg treng
eg ve ha hon i et tråppetrinn, i et rom med knuste glas
eg ve brøle hon i håret, eg ve vere i et ras
eg ve ha hon, eg ve smake hon som om hon va en vin
eg ve ha hon midt i anskiktet og puste hon in

Vi står utafor og klokka e blitt kvart over to
hon brenne under kjolen, hon e ei mørk og dødlig glo
og eg e full av øl og songa, eg e full av farlig rus
og over meg e himmel, og under fossebrus
og hon tar meg mjukt i armen og spør kor vi ska gå
eg blir redd og tenke: det kan eg ikkje svare på

[ Tekst: Odd-Erik Lothe ]

Minnene skrive te meg frå havsalte daga
då sommaren stod midt imot oss og brølte: god dag!
og eg va en krøllete gutekropp alle jaga
men jentene va like rare som dei e i dag

Jordbær og grasbrann
du traff som en syl
og du smakt fjord
solbrune kinn og lipsyl

Vi låg der i graset og trudde vi kunne det meste
og det strutta av visdom og svar bak bikinien din
og sola hon stod høgt der oppe og buldra og freste
men eg låg der og va ganske livredd for å bli din

Eg laug meg te himmels, eg spelte en verdsvandt kolloss
men eg hadde knapt kyss, klapp og klemma mi eiga mor då
vi stod der og skalv mens augustsola drog mildt ifrå oss
og eg ga deg et myggstikk på truten og språng derifrå

[ Tekst: Trond Ole Paulsen ]

hallo, eg e’ den hemmelige elskeren te Hilde
eg måtte gjømma meg i skapet her i hui og hast
og Hilde kan få kem som helst ka tid som helst, så sant hu vil det
hu ringte rett før lunsj, då gjekk det ti minutt, så va’ eg på plass
og Hilde hadde akkurat tatt av seg neglisjeen
når me hørte Hildes mann ropa hei, i entreen

herr Nielsen har visst hatt ein halve avspasseringsdag te gode
og han har tatt champagne og jordbær og tjue røde roser med seg hjem
eg sitte her og høre’ på, men grøsse’ og kan strengt tatt ikkje tro det
de går igang på soverommet, eg komme’ ikkje ut igjen!
for under Nielsens seng der ligge alle klenå mine
og snart har visst Herr Nielsen reve av seg alle sine

hallo! Eg e’ elskeren i skapet
og eg ane’ ikkje kordan eg ska’ komma meg ut
hallo! Eg tror eg trenge’ litt hjelp
men det e’ vel ikkje passande å be ein bønn te Gud

eg burde sikkert gjort meg någen tanker om moral her eg sitte’
men her på bånn av skapet e’ der strødd med Hildes mange, mange par med sko
så alt eg greie’ tenka på e’ at eg har ein høge hæl i skrittet
og ka søren eg ska’ gjør’ om ti minutt når eg må på do
eg burde sikkert stå fram og bekjenna mine synder
men eg tror eg vente’ bittelitt og ser om det kanskje skjer et under...

hallo! Eg e’ elskeren i skapet
og eg ane’ ikkje kordan eg ska’ komma meg ut
hallo! Eg tror eg trenge’ litt hjelp
men det e’ vel ikkje passande å be ein bønn te Gud

eg burde sikkert følt et snev av anger i en stund som denne
det e’ lett å la seg riva med av nettingstrømper, string og silikon
men alt eg greie’ tenka på e’ neste ting som komme’ te å henda -
for oppi bukselommen, under sengå, ligge’ min telefon
og eg som har ein avtale med sjefen klokkå ett!
han ringe’ snart og spør kor eg blir av
eg e’ naken, men svett

hallo! Eg e’ elskeren i skapet
og eg ane’ ikkje kordan eg ska’ komma meg ut
hallo! Eg tror eg trenge’ litt hjelp
men det e’ vel ikkje passande å be ein bønn te Gud