[ Tekst: Odd-Erik Lothe ]
Eg har et udyr i brystet som klora og ve ut
eg kjenne smak av det forbudte og smak av blod og krut
eg går svolten i lokalet, eg e en bunden mann på leit
eg ve brenne alle spor, eg ve vekk frå alt eg veit
og hon står der som en engel, i et dampande sekund
eg går ut på tomme løfte og en gapande avgrunn
Midt mellom storm og stillhet
mellom galskap og klart syn
midt mellom lyst og trygghet
mellom sol og mellom lyn
Eg ve ha hon på et laken, i ei brennande seng
eg ve ha hon uten vorspiel, berre ta alt det eg treng
eg ve ha hon i et tråppetrinn, i et rom med knuste glas
eg ve brøle hon i håret, eg ve vere i et ras
eg ve ha hon, eg ve smake hon som om hon va en vin
eg ve ha hon midt i anskiktet og puste hon in
Vi står utafor og klokka e blitt kvart over to
hon brenne under kjolen, hon e ei mørk og dødlig glo
og eg e full av øl og songa, eg e full av farlig rus
og over meg e himmel, og under fossebrus
og hon tar meg mjukt i armen og spør kor vi ska gå
eg blir redd og tenke: det kan eg ikkje svare på