[ Tekst: Folketone ]
Nykkjen rei ut yve kvitan sand
- vakne deko ædelege drengjer
Han gjorde seg um til ein velvorden mann
- men gutane sova so lengje
Han gjorde sine klæ både grøne og blå
Til kyrkje han rei på sin gullsala grå
So lettleg han inn yve kyrkjegolv går
Hjå vænaste møyi han stoggar og står
Mitt namn, sa unge sveinen, er riddar Gullbrand
Eg nyleg er komen frå framande land
Han tok dan vena møyi um liv og um hand
og dansa so lageleg attende og fram
So bar da i vegjen i fljotaste sprong
Frå liene lydde ein galdrande song
Mitt slott, sa riddarsveinen, da stend i salte sjo
Å Elsebø, no slepp du kje ut or mi klo
Med nåbleike lippor mot sky ho rette hand
Og nykkjen sprakk sund so ei bløra på land