[ Tekst: Odd-Erik Lothe ]
Tida går med små, små steg ifrå meg
for kver dag blir eg lengre vikla in
i et savn og et venskap som bedrar meg
eg brenne ned som håp og stearin
det blir en lång vinter i år
det blir en lång vinter i år
driftene drar meg frå jorda
ei kviskring så hes og sår
eg veit at hon berre e leiken
men eg kjenne ei dønning som går
ei dønning som går
hon veit ikkje ka hon gjer
Eg blir galen av hon som alltid e der
hon som synge i meg som ei bønn
alle kjærtegn hon strør, sitt blotte nærver
tar meg in i skyggen av et stønn